สวัสดีครับพ่อแม่พี่น้อง........
ตามที่ท่านเจ้าสำนักได้จัดให้มีการรายงานตัวอย่างเป็นทางการ
น้าตู๋ก็ออกมารายงานตัวหลายวันแล้ว ยังไม่มีใครตามออกมาเลย
จะให้น้าตู๋ยืนหัวโด่อยู่หน้าชั้นคนเดียวก็รู้สึกเกรงใจ ผมก็เลยตาม
น้าตู๋มาเป็นอันดับที่2ด้วยกระทู้.....I am number1
พูดเรื่องชื่อกันก่อน ตอนผมสมัครครั้งแรก เขาให้ใส่ชื่อผสมตัวเลข
ผมก็ไม่รู้จะใส่อะไรเพราะไม่ได้นึกไว้ก็เลยใส่เสียงหัวเราะลงไปซะเลย
เพื่อแสดงตัวตนว่าผมเป็นคนเฮฮาปาจิงโกะ
(ยืมคำน้าตู๋มา มันโดนใจ) ส่วนที่ใช้หัวข้อกระทู้ว่าไอแอมนัมเบอร์วัน ก็แค่ให้สับสนกับการเป็น
คนที่2ที่ออกมารายงานตัว
แต่ที่มาของมันก็คือ ตอนที่ไปทำงาน(ซื้อเสื้อผ้ามาขายที่โรงเกลือ)
ที่เวียดนามครั้งแรกๆ เวลาพวกพ่อค้าแม่ค้าจะเรียกให้ดูของเขาชอบ
ตะโกนเรียกผมว่าไทยแลนด์ๆ บ่อยๆเข้าผมก็ชักรำคาญเหมือนโดน
จิกหัวยังงัยไม่รู้ ผมเลยบอกมันว่า
" I AM
WANCHAI YOU CAN CALL ME
WAN"
Oh!! I SEE YOU NUMBER 1 ALLRIGHT
โอเคๆ จากอีกคนไปอีกคน ที่เวียดนามผมเลยกลายเป็นนัมเบอร์วันไปด้วยเหตุฉะนี้
ผมมาเจอเว็ปกาโม่ประมาณปลายปี52 เพราะคุยเรื่องแบงค์กาโม่กับลูก แล้ว
ก็เลยเซิร์ชคำว่ากาโม่ให้ลูกดู เจอครั้งแรกผมตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก ไม่นึกว่าจะมี
เด็กบ้าการ์ตูนจนโต แล้วก็ยังไม่เลิกบ้า เหมือนผม
หนังสือที่ผมมี ผมเก็บมาจากการซื้อครั้งแรกเมื่อ40ปีโน้น ซื้อราคาหน้าปก
มีการซื้อเพิ่มบ้างก็ไม่เกิน10% ตอนที่ซื้อผมก็ยังเด็ก อยากตัดตรงไหนก็ตัด
อยากดึงก็ดึง สภาพที่เหลือรอดมา ถึงแม้ว่าจะอยู่ในสภาพเหมือนใหม่เพราะ
ผมอ่านคนเดียวมือเดียวมาตลอด30-40ปี แต่ใส้ในก็โดนฉีกตัดไปเยอะ โดย
เฉพาะรูปสีหน้ากลาง ผมดึงออกหมด เกือบทุกเล่ม เอามาเย็บรวมเป็นฉบับพิเศษ
รวมได้ประมาณ8เล่ม แล้วยังมียิบย่อยอีกหลายต่อหลายเล่ม
ผมเป็นคนไม่เรียบร้อย งานเยอะ ขี้เกียจ แล้วแต่จะคิด ถูกทุกข้อครับ
ห้องเก็บสมบัติผมตั้งแต่ย้ายมาที่บ้านนี้3-4ปีแล้ว มายังไงก็ยังอยู่ยังงั้นเลยครับ
เชิญชม ผมไม่ได้จัดแต่งใหม่นะ อยู่ยังไงก็ถ่ายยังงั้น
ส่วนมากจะยังอยู่ในกล่องครับ ไม่มีที่โชว์
ที่เอาออกมายังไม่ได้เก็บลงกล่องก็ยัดๆใส่ตู้กับข้าวไปเลย
พวกที่โดนดึงออกมาเย็บเล่มครับ
ที่เป็นแผ่นก็จับใส่กล่องพลาสติคไว้
แค่นี้ก่อนนะครับเขียนยาวๆแล้วชักจะมึน
สมองช็อตไปแล้วไม่รู้จะเขียนอะไรต่อ 
