หนังสือการ์ตูน3มิติ

[akapon]

โอ้... ฉบับนี้ไม่เคยเห็นเลยครับ จากภาพสแกน หนังสือยังดูสมบูรณ์อยู่เลยนะครับ
ดูวันที่ ที่ อ.แกวาดไว้ ก็เป็นปีถัดไปจากที่ผมเริ่มซื้อหนังสือแกฉบับแรกๆ ราคาก็แพงขึ้น ..
สงสัยช่วงนั้นผมคงคิดเลิกซื้อ เลิกติดตามอ่าน ไปสนใจหนังสืออื่นแทนแล้วกระมัง ...
ขอบคุณ คุณ asdsa ที่ร่วมด้วยช่วยกัน นำมาโพสท์ให้ชม คงต้องมีอีกแน่ๆ
ที่บางท่านอาจมีเก็บสะสมไว้ ต่อๆ ไป คงได้มีโอกาสทยอยเห็นอีกเป็นแน่แท้

[akapon]

นำลงให้ชมอีกฉบับนะครับ เท่าที่มีเก็บ พร้อมข้อเขียนเก่าที่เคยลงแล้วเซฟเอาไว้

หน้าปกถัดๆ มาของ "มนุษย์เที่ยงคืน" เล่มที่เท่าใดก็จำไม่ได้แล้ว เข้าใจว่าน่าจะเป็น ภาค 2 ที่เครื่องแบบได้ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงไป จากชุดสี ม่วงน้ำเงิน มาเป็นสี น้ำเงินสด มีแถบคาดบ่าลงมาที่อกเป็นรูปตัววี มีโลโก้ที่หน้าอกเป็นเลขโรมันอ่านว่า 12 ซึ่งคงหมายถึง "เทียงคืน" และไม่มีผ้าคลุมแล้ว แสดงว่า อ. แกทันอนาคตจริงๆ หากใครเคยได้ดูหนังแอนิเมชั่นเรื่อง The Incredibles เมื่อไม่กี่ปีมานี้ คงจำได้ว่านางสาว Edna ในเรื่องเป็นผู้ผลิตเครื่องแบบให้เหล่ามนุษย์ฮีโร่ ได้ตัดสินใจงดใส่ผ้าคลุมให้ซุปเปอร์ฮีโร่ยุคหลังๆ ด้วยเหตุผลที่ว่า เกะกะไม่คล่องตัว อีกทั้งสามารถทำให้เกิดอันตรายแก่ตัวซุปเปอร์ฮีโร่(ส์)เองอีกด้วย ...555 สมเป็นการ์ตูนอนาคตจริงๆ  และในภาคนี้ อ. แกสร้างผู้ช่วยชื่อ "รอยด์" (มีอักษร R ที่หน้าอก) ให้กับ "เวอร์ยิน" ซึ่งคือชื่อของตัวมนุษย์เที่ยงคืน ...รอยด์มีเครื่องแบบคล้ายกับ "โรบิน" ผู้ช่วยของมนุษย์คางคก ...เอ๊ย มนุุษย์ค้างคาวเอามากๆ แถมยังต้องมีผ้าคลุม (นัยว่าเพื่อให้เกิดความมั่นใจ.. เพราะเป็นผู้ช่วยพระเอกมาใหม่ ต้องให้ชัวร์ว่าช่วยได้) มาอีก ก็เลยดูแปลกๆ นิดหน่อย แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นพวกซุปเปอร์ฮีโร่แล้ว พวกเราก็จะคอยตามดูอยู่ดีว่าจะมีบทบาทเจ๋งๆ ยังไงบ้าง

                   

เล่มนี้ อ. แกโน๊ตไว้ข้างๆ ปกว่า "ไม่ 3 มิติ" นะจ๊ะ แจ้งให้ทราบว่าไม่ต้องใช้แว่นอ่านหรอก (คงทำไม่ทัน หรือไม่ก็ไม่อยากให้ต้นทุนสูงเกินไป ..เด๋วจะขายไม่ออก) ไม่ได้แจ้งราคาขายหน้าปก เลยจำไม่ได้ว่าราคาเล่มละเท่าไหร่ แต่มีของแถมอย่างอื่นจากสปอนเซอร์ "สีซากุระ" เป็นสมุดภาพระบายสีแทน ...สังเกตุเห็นว่า ระยะหลัง นอกจากลงลายเซ็นไว้ที่ภาพหน้าปกแล้ว อ. แกจะลงวันที่เอาไว้ด้วย เลยพอทราบว่า แกวาดไว้เมื่อใด ทำให้สามารถทบทวนอายุของหนังสือที่ออกได้ อย่างเล่มที่โพสท์ไว้นี้ ลงไว้วันที่ 5 ตุลาคม 2510 จะวาดก่อนเล่มที่ถูกแท่นเหล็กหนามโยคีกดทับนั่น 10 วัน เพราะฉบับนั้นลงวันที่ไว้เมื่อ 15 ตุลาคม 2510 ...ครับหนังสือการ์ตูนของ อ.เสน่ห์ แกนับจากที่ทำออกจำหน่ายมาก็มีอายุกว่า 40 ปีมาแล้วล่ะครับ

[SkyRider]

Vintage สุดๆไปเลย สมัยผมเด็กๆตั้งแต่ประถมชอบภาพวาดในหนังสือวิทยาศาสตร์
 และดาราศาสตร์มากๆ เรียกว่าคลั่งเลยละครับ ชอบเข้าไปอ่านในห้องสมุดของวัด
แต่พอเรียนมัธยมนั่งเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ในห้องเรียน โครตน่าเบื่อ ทำไมอาจารย์สอนน่าเบื่อจัง
 อ่านในหนังสือสนุกกว่า มีรูปประกอบสวยๆอีกด้วย โตมาถึงเข้าใจ ใครว่าเรียนโรงเรียนไหนก็เหมือนกัน
 ไม่จริงครับ คนที่พูดประโยคนี้หากเป็นคนมีฐานะดี เขาก็ไม่ให้ลูกตัวเองไปเรียนโรงเรียนวัดในบ้านนอกหรอก
 เป็นเพียงคำพูดที่ให้ฟังแล้วดูดีเท่านั้น ห่วย! สะตอสุดๆ  
 ต้องพูดว่า มีโอกาศเรียนที่ไหนได้ ก็เรียนไปเถอะ ดีกว่าไม่ได้เรียน อย่างนี้ถึงจะไม่สะตอ

[akapon]

ที่พิมพ์เป็น 3 มิติยังมีเรื่อง แผ่นดินของข้า  ด้วยครับ 
ส่วนงานที่พิมพ์เป็นขาว-ดำ ตามปกตินั้น  มีมากมายหลายเรื่อง
ทั้งเรื่องแนวผีและวิญญาณ  รวมทั้งแนววิทยาศาสตร์แบบ กัปตัน X
มนุษย์เที่ยงคืนและ กัปตันยูนิค  อาทิ  FX จอมอภินิหาร  มีทั้งที่
พิมพ์เป็นเล่ม  และเขียนแทรกอยู่ในหนังสืออื่น ๆ  อย่าง อมยิ้ม เป็นต้นครับ

[akapon]

[akapon]

 

[akapon]

 

[akapon]

[akapon]

มาเห็นแล้วครับ ..ยินดีอย่างยิ่งที่พบ คุณวรวุฒิ ที่นี่อีกครั้ง จะได้มีรูปภาพ พร้อมเรื่องราวเพิ่มเติมอีกมากมายในกระทู้นี้ ซึ่งก็เปิดไว้สำหรับท่านอื่นๆ ด้วยใช่ไหมครับ ที่อาจมีเรื่องราว และข้อมูลอื่นที่พวกเราไม่มี จะได้นำมาไว้รวมกัน ...คุณวรวุฒิ หากโพสท์ภาพใหม่ เด๋วผมก็จะเซฟใหม่เช่นกัน ..คราวก่อนล่ม "ก้ปตัน X" ฉบับ "ค้างคาวหมี" นั่น ผมเซฟไว้แล้ว แต่ไม่รู้ไว้ที่ไหน.. สงสัยไปเปิดดูจากเครื่องลูก คราวกลับมาบ้านต้นปี แล้วเซฟลงธัมพ์ไดรฟ์ ..อาจถูกลบไปแล้วก็ได้ ..555 ไม่เป็นไร ...คุณวรวุฒิ กลับมาแล้ว ไว้จะขอเซฟใหม่อีกที

   

เรื่อง "เอฟเอ๊กซ์ จอมอภินิหาร" นั่น ผมไม่เคยเห็น ไม่เคยอ่านจริงๆ ด้วยครับ มันคงปลายยุคแล้วจริงๆ....


จำได้ว่า ภาพหน้าปก "แผ่นดินของข้า" มีการนำภาพเฉพาะลายเส้นมาจัดประกวดระบายสีชิงรางวัลด้วยนะครับ จำได้ว่าเคยชมภาพเข้าประกวดมากมายลงพิมพ์ไว้ ในหนังสือเล่มต่อๆ มา จนกระทั่งประกาศผล

[akapon]

อ้างจาก: Pun-Bangyang ที่ สิงหาคม 02, 2010, 09:22:40 PM
เล่มนี้แปลก  เปิดแบบสมุดวาดเขียนเล่มเล็ก ไม่มีราคาบอก  เล่มบางมีการ์ตูน 3 มิติไม่กี่หน้า  คิดว่าน่าจะเป็นหนังสือที่บริษัทธานินทร์อุตสาหกรรมจำกัด พิมพ์แจกเพื่อโฆษณาสินค้าเพราะข้างในมีรูปสีโฆษณาสินค้าของซันซุยและบลาวพุ้งท์ (หนังสือมีรอยพับตรงกลาง)



ขอพูดถึงหนังสือเล่มเล็กพิเศษของ อ.เสน่ห์ ที่คุณพัน ได้นำมาโพสท์ให้ชมสักหน่อยนะครับ ซึ่งผมเห็นว่าน่าสนใจ และส่วนตัวก็ไม่เคยเห็นมาก่อน จึงได้พยายามเพ่งอ่านข้อความที่พิมพ์ไว้เพื่อนำมาวิเคราะห์ดูว่ามีใจความสำคัญอย่างไร และขอนำข้อความที่อ่านได้มาให้ชมก่อน (ขอแก้ไขข้อความภาษาอังกฤษที่เขียนไว้ผิดๆ ให้ถูกต้องเสียด้วยเลย) ดังนี้



ภาพจำลองจากภาพยนตร์ พิมพ์เป็น 3 มิติ
2001  a space odyssey
"ผู้พิชิตจักรวาล"

เสน่ห์ ธนารัตนะสฤษดิ์

ผู้ประดิษฐ์ภาพ 3 มิติ เล่มแรกในประเทศไทย พร้อมกันนี้ได้ประดิษฐ์แว่นสำหรับดูภาพในหนังสือนี้ และนี่เป็นสิ่งประดิษฐ์ใหม่ของเรา คือ แว่น สำหรับดูภาพยนตร์ และโทรทัศน์ ให้เป็น 3 มิติ ข้อแตกต่างของภาพที่เห็นด้วยตาเปล่ากับใช้แว่นก็คือ การดูด้วยตาเปล่าเราจะเห็นภาพแบบไม่ลึก แต่เมื่อใช้แว่นดูแล้ว จะทำให้เห็นภาพลึกขึ้น และเกิดช่องว่างระหว่างวัตถุต่อวัตถุ ซึ่งหมายถึงเน้นให้เห็น โฟร์ กราวน์ (FORE GROUND) มิดเดิ้ล กราวน์ (MIDDLE GROUND) และ แบ๊ค กราวน์ (BACK GROUND) ...เด่นชัดขึ้น



สำนักงานช่าง
(โลโก้การ์ตูนอนาคต)
ได้รับมอบหมายให้จัดพิมพ์เผยแพร่สินค้าชั้นเยี่ยมแด่คุณๆ
ซึ่ง บริษัท ธานินทร์อุตสาหกรรม จำกัด เป็นผู้แทนจำหน่าย

หนังสือนิยายภาพ ที่ผู้เขียนได้เขียนขึ้นจากภาพจินตนาการทางวิทยาศาสตร์ด้านอวกาศ จากภาพยนตร์... 2001 a space odyssey โดยได้เขียนภาพให้กลมกลืนกับภาพยนตร์จอยักษ์ของโรงภาพยนตร์สยาม ในระบบ 3 มิติ (THREE DIMENSION) ซึ่งเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ผู้เขียนได้ประดิษฐ์ขึ้นเป็นคนแรก...!  ด้วยวิธีการดูภาพด้วยแว่นสำหรับดูภาพในเล่มนี้ แว่นที่ใช้ดูภาพจะเป็นสีฟ้า และสีแดง การดูต้องให้สีแดงอยู่ด้านขวาเสมอ และจะต้องดูภาพระยะห่างไม่ต่ำกว่า 1 ฟุต  พร้อมกันนี้ เรายังมีแว่นสำหรับดูภาพยนตร์เรื่องนี้เฉพาะอีกอันหนึ่งต่างหาก แว่นอันนี้มีสีเหลือง และแดง วิธีดู ให้ด้านที่มีสีแดงอยู่ด้านขวา แว่นอันนี้มีไว้สำหรับดูโทรทัศน์ ดูได้ทั้ง ขาว-ดำ และสี จะทำให้เห็นภาพลึก และ แยกภาพออกจากกัน อย่างเห็นได้ชัดขึ้น เหมือนดูด้วยตาเปล่าอย่างธรรมชาติ

แว่นทั้งสองแบบนี้ นาย เสน่ห์ ธนารัตนะสฤษดิ์ เป็นผู้ประดิษฐ์ขึ้นภายใต้ความสนับสนุนของ บริษัท ธานินทร์อุตสาหกรรม จำกัด



บทวิเคราะห์ต่อจากนี้อาจยืดยาวหน่อย ขอแบ่งเป็นตอนๆ โพสท์ตอบกระทู้ไล่ไปทีละอันนะครับ.... ดูแล้ว หนังสือนี้ก็พอจะบอกเรื่องราวได้ดังนี้..

[akapon]

         1. หนังสือนี้คงเป็นเหมือน "สูจิบัตร" ทำแจกพร้อมกับการเข้าฉายของภาพยนตร์เรื่อง  2001 a space odyssey - "ผู้พิชิตจักรวาล" หรือ " 2001 พิชิตจักรวาล" ตามที่ผมเคยจดจำมา โดยมี บริษัท ธานินทร์อุตสาหกรรม จำกัด เป็นสปอนเซอร์จัดทำ ซึ่งคงจะทำเพื่อเผยแพร่สินค้าที่เป็นโทรทัศน์สีนำเข้าจากต่างประเทศ และโปรโมทหนังเรื่องนี้ด้วย  อ.เสน่ห์ ซึ่งคลุกคลีอยู่กับสปอนเซอร์เจ้านี้ ก็คงรับจัดทำให้ เนื่องจากเข้าทางกับการทำหน้งสือการ์ตูนของแกอยู่ไม่น้อย ถ้าจะว่าไปแล้ว การ์ตูน "กัปตัน X" กับ "มนุษย์เที่ยงคืน" ฯลฯ ก็ได้รับอิทธิพลจากนวนิยายวิทยาศาสตร์ยุคนั้นไม่น้อย เรื่อง "2001 พิชิตจักรวาล" นี้ก็เช่นกัน  อีกอย่างหนึ่ง ก็ทบทวนให้เราทราบว่า หนังเรื่องนี้เข้าโรงที่ "สยาม" ซึ่งบัดนี้กลายเป็นโรงภาพยนตร์ในตำนานไปแล้ว (เรื่องแรกที่เข้าฉายโรงนี้คือเรื่อง "รถถังประจัญบาน" ตามที่เราๆ ทราบกัน)

[akapon]

2. นอกจาก อ.เสน่ห์ แกจะทำแว่นดูภาพการ์ตูน 3 มิติ (ขวาแดง-ซ้ายน้ำเงิน) แล้ว อ.แกยังคิดทำแว่นสำหรับดูหนังโรง กับหนังโทรทัศน์ที่เป็นสี (ขวาแดง-ซ้ายเหลือง) ขึ้นมาอีกด้วย แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะเวิร์คหรือเปล่า เพราะสมัยนั้นการทำภาพยนตร์แบบ 3 มิติ ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หรือทำขึ้นมาแค่ให้เป็นกษัย ตามแรงฮิตของความแปลกใหม่เท่าน้้น ผมเข้าใจว่าภาพสีจากฟิล์มบนจอภาพยนตร์อาจมีความเหลื่อมของสี(ของแสง) อยู่บ้างที่ทำให้ดูต้วยตาแล้วไม่ค่อยชัด แว่นของแกอาจใช้ขจัดสีเหลื่อมเหล่านั้น ทำให้หลอกตาเราให้เห็นว่ามีความลึกขึ้นบ้าง (ตามที่แกบรรยายไว้) ..จำได้ว่าเคยมีหนังจีนเข้าฉายที่ "สามย่านรามา" ฉายหนังแบบ 3 มิติ เหมือนกัน ที่ต้องใช้แว่นดู ที่โรงหนัง "อินทรา" ประตูนั้นนั่นก็น่าจะเคยฉายหนังฝรั่งบ้าง แต่ผมไม่มีโอกาสได้ดูทั้ง 2 ที่ เคยแต่ได้ยินได้ฟังผู้ที่เคยดูนำมาเล่าว่า ให้ความรู้สึกตื่นเต้นดี พวกดาบ หอก ธนู แทบพุ่งปลิ้นออกมานอกจอเหมือนกัน ..555 แต่ก็ไม่ได้ฮิตมากมาย ไม่เหมือนมายุคนี้ที่ภาพยนตร์ประเภท 3 มิติ ทำออกมาดูดีขึ้นมาก เช่นเรื่อง Avatar (อวาตาร์ หรือ อวตาร) ที่ผมได้มีโอกาสดูไม่นานมานี้ ที่ต้องใช้แว่นรุ่นปัจจุบัน ก็ให้ความรู้สึกที่หลอกว่าเป็น 3 มิติ ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ที่ว่าหลอกตาเรานั้น เด๋วจะค่อยเล่าให้ฟัง ...ส่วนการใช้แว่นดูจากโทรทัศน์สีนั้นไม่น่าจะเวิร์คแน่นอน สมัยนั้น โทรทัศน์สีบ้านเราเพิ่งเข้ามาใหม่ๆ สถานีที่ส่งแพร่ภาพก็ยังใหม่ๆ กันอยู่ ภาพที่ออกมา (จะ 325 เส้น หรือ 650 เส้น - UHF หรือ VHF) พวกเราก็ไม่สันทัดทั้งสิ้น แค่เห็นมันออกมาเป็นสีก็แทบจะฮือฮาแล้ว ผมจำได้ว่า สีที่ออกมามันยังเหลื่อมๆ กันอยู่ อาจเนื่องมาจากสัญญาณภาพที่รับมาจากเสาอากาศประเภทหนวดกุ้ง หรือจากเสาบนหลังคาก็ตาม ก็ต้องทนดูกันไปตามอัตภาพ ..ผมเคยไปยืนออมุงดูการออกอากาศของสถานีที่หน้าร้านขายทีวีแห่งหนึ่งแถวตลาดใกล้บ้าน (ซึ่งก็เป็นบ้านเพื่อนผมเอง) ก็ฮือฮาไม่น้อย และก็เคยเห็นมีแผ่นพลาสติคเคลือบสี 3 สี ขายให้เอามาแปะหน้าจอทีวีขาวดำ เพื่อหลอกตาให้เห็นเป็นสีอีกด้วย.. 555 (เอากันเข้าไป) ...สรุป เอาเป็นว่า แว่นของ อ.เสน่ห์ เวลาใช้ดูทีวีสียุคนั้น ก็ทำนองเดียวกันอีก คือใส่แล้วอาจขจัดเส้นเหลื่อมออกไปบ้าง ทำให้ดูชัด (หลอกว่าลึก) ขึ้นเท่านั้นแหละครับ อ.แกก็ไม่ได้โม้ว่าดูแล้วเห็นเป็น 3 มิติ เหมือนกับดูหนังสือการ์ตูนที่แกทำสักหน่อย  การโปรโมทแบบนี้อาจทำให้ทีวีสี ที่ ธานินทร์ฯ เป็นตัวแทนจำหน่ายขายดีขึ้นก็ได้ จริงไหมครับ

[akapon]

         3. เรื่องราวของบริษัท ธานินทร์อุตสาหกรรม จำกัด นั่นน่าสนใจไม่น้อย เป็นบริษัทของคนไทยที่ผลิตสินค้าไทยเจ้าหนึ่ง ที่อาจจะไม่ใช่เจ้าแรก หรือเจ้าเดียว แต่เป็นผู้ผลิตสินค้าอีเล็คโทรนิคส์พวกทีวี วิทยุที่ใช้ชื่อไทยๆ เป็นชื่อสินค้า ซึ่งคงเริ่มต้นจากการเป็นแค่ตัวแทนจำหน่ายสินค้าพวกนี้จากต่างประเทศ แถวบ้านหม้อ หรือสามยอด จนนำเทคโนโลยีมาเปิดโรงงานเป็นของตัวเอง (อยู่ซอยอุดมสุข) ผลิตสินค้าพวกนี้ใช้ชื่อ "ธานินทร์" และรับจ้างผลิตให้ชาวบ้านมานาน จนไปไม่ไหวต้องขายกิจการเลิกผลิตไปเมื่อไม่กี่ปีมานี่เอง เท่าที่จำได้ ผมยังคิดเล่นๆ เลยว่า หากโทรทัศน์สี "ธานินทร์" ยังขายอยู่ ก็ต้องเลิกผลิตจอ CRT สักวัน หันไปผลิตจอ LCD หรือ LED ที่กำลังมาแทนที่ในยุคนี้ อยากฝันว่าเห็นทีวีจอ LED ยี่ห้อ " TANIN " วางอยู่ในห้างกะเขามั่งเลย...5555  รู้สึกเสียดายทีวีสียี่ห้อนี้จริงๆ

[akapon]

4. สำหรับการสร้างการ์ตูน 3 มิติ ที่ต้องใช้แว่น (ขวาแดง-ซ้ายน้ำเงิน) ของ อ.เสน่ห์ นั้น แกมักจะบอกพวกเราว่า แกเป็นคนคิด คนทำเป็นคนแรกในประเทศไทย ฟังแล้วก็เหมือนจะโม้มาก แต่ก็นั่นแหละครับ สมัยนั้นพวกเราเป็นเด็กก็ต้องคิดตามว่าจริง เพราะเราไม่เคยเห็นจากที่อื่น ซึ่งจริงๆ แล้ว ผมก็ไม่เห็นว่ามีใครทำอีกนอกจากแกเลย ก็คงต้องยอมรับ อ.เสน่ห์ ต้องภาคภูมิใจในตัวแก ซึ่งก็ไม่ได้ผิดกติกามารยาทอันใด ..แต่บางขณะ แกอาจเผลอบอกว่า แกทำเป็นเจ้าแรกในโลกขึ้นมาอีก ก็ทำให้เราต้องคิด ต้องฉงน กันบ้างเหมือนกัน ..ก่อนกระทู้เก่าจะล่มสลาย ผมจำได้ว่ามีสมาชิกกาโม่ท่านหนึ่งได้นำข้อมูลมาโพสท์ไว้ ว่าคนคิดคนทำการ์ตูน หรือภาพ 3 มิติ ที่ต้องใช้แว่นดูนี้เป็นของฝรั่งทำมาก่อน แต่เราไม่เคยรู้เท่านั้น ..ก็ไม่เป็นไรหรอกนะครับ ใครจะทำก่อน ใครจะลอกใคร ก็พอจะทำความเข้าใจได้ เพียงแต่ตอนเราเด็กๆ มีเรื่องราวอะไรที่ทำความประทับใจให้เราไว้บ้าง โดยใครก็ตาม ให้เราได้เอ่ยถึง นึกถึง ก็เพียงพอที่จะจดจำแล้วล่ะครับ ..ผมว่านะ

[akapon]

5. สุดท้ายเป็นเกร็ดเสริม จากข้อคิดเห็นของผมเอง ..การที่คนเราจะมองเห็นภาพ 3 มิติ (เสมือนจริง) อย่างที่เราๆ มองเห็นนั้น จะต้องดูด้วยลูกกะตาของเราทั้งสองพร้อมกัน เปรียบเสมือนใช้ 2 เลนส์ (นัยน์ตาเรานี่แหละ) ถึงจะเห็นภาพมีระยะหน้าหลัง ใกล้ไกล สามารถกะระยะได้ ..ลองเอามือปิดตาข้างหนึ่งของเราไว้สิครับ เราจะเห็นความแตกต่างได้ หากมองด้วยตาข้างเดียว หรือเลนส์เดียว จริงอยู่ เรายังเห็นภาพ แต่จะกะระยะลำบาก ไม่สามารถแยกได้ว่าอะไรใกล้กว่า อะไรไกลกว่า ยิ่งเพ่งก็ยิ่งปวดหัว ทีนี้.. ภาพในแผ่นกระดาษ แบนๆ หรือภาพบนแผ่นฟิล์ม (ไม่นับภาพที่ถ่ายมาแบบมีความชัดลึก - Depth of Field) มันเป็นภาพแค่ 2 มิติเท่านั้น หากจะดูให้แปลกๆ ก็ต้องใช้เทคนิคอย่างว่า หลอกๆ ให้ภาพลอยออกมา ก็บอกเราว่า อันหนึ่งอยู่ใกล้ อีกอันอยู่ห่าง ก็แค่พอถูไถ ..ทีนี้ การดูภาพ 3 มิติแท้จริงด้วยนัยน์ตาทั้งสองของเรา จะเป็นภาพที่เรียกว่า Stereo Vision ..สมัยหนึ่ง หรือตอนนี้ก็ตาม ใครที่เคยดูภาพประเภทนี้จากกล้อง Master View ที่มีจานบรรจุฟิลม์ 2 ชิ้น (ซ้ายอัน-ขวาอัน) เวลาดูต้องส่องดูภาพทั้งสองพร้อมกัน นั่นแหละครับ ภาพที่เราเห็น สมองจะรับรู้จากภาพที่กระทบนัยน์ตาเราว่า... นั่นแหละ 3 มิติของแท้ เพราะว่า ภาพสไลด์เล็กๆ 2 ภาพนั้น ดูเผินๆ แล้วจะคิดว่าเป็นภาพเดียวกัน เอามาดูพร้อมกัน ..ที่จริงไม่ใช่หรอกครับ เป็นภาพที่ถ่ายพร้อมกันล่ะก็ใช่ แต่ด้วยกล้อง 2 กล้อง หรือกล้องเดียว แต่แยกถ่าย 2 มุม ที่มีองศาแตกต่างกัน คล้ายระยะห่างของเลนส์นัยน์ตาเรานั่นเอง ..ตอนเราเพ่งดู ตาซ้ายเรามันก็เห็นเฉพาะภาพด้านซ้าย ตาขวาเรามันก็เห็นเฉพาะภาพด้านขวา สมองเราเอาภาพที่เห็นทั้งสองมาประมวล จึงเห็นเป็น 3 มิติ เสมือนเราเห็นจากข้างนอกด้วยตาเราจริงๆ ..ฉะนั้น การทำภาพยนตร์ 3 มิติ จริงๆ มันคงต้องถ่ายด้วย กล้องคู่ (2 กล้อง) พร้อมกัน มี 2 ฟิล์ม หรือภาษาดิจิตอลสมัยนี้ ก็ต้องเรียกว่ามี 2 ไฟล์ ตัดต่อทำเสร็จก็ต้องมี 2 ไฟล์ ที่มีอัตราเล่นของเฟรม (Frame Rate) เท่ากัน เพื่อให้นัยน์ตาซ้ายเราดูจากไฟล์นึง ตาขวาเราจะดูจากอีกไฟล์นึง เราจะชมภาพยนตร์เรื่องนั้นเป็น 3 มิติ เสมือนจริง ซึ่งเครื่องฉายหรือเครื่องเล่นจะเป็นแบบจอเดียวในโรง หรือจอทีวี คงไม่ได้ ต้องชมจากกล้องชม แบบ Master View นั่น ..ถึงตอนนั้นก็คงออกแบบมาเป็นแบบกล้องมองกะทัดรัดสวมหัว หรือแว่นนั่นแหละ มีหูฟังเซอร์ราวน์เสร็จสรรพ ..คงต้องชมกันคนเดียว หรือของใครของมัน (หากไปนั่งดูกันในโรง.. ซึ่งอาจไม่จำเป็นแล้วก็ได้) นั่งๆ นอนๆ ชมกันเป็นแบบส่วนตัวที่บ้าน หรือที่ไหนก็ได้ เพลินไปเลย เหมือนเราอยู่ในฉากหนังนั้นด้วยพร้อมกันเลยทีเดียว... แต่ข้อเสียก็อาจจะมี เช่น หากเป็นหนังผี แล้วดันทะลึ่งเหมือนจริงมากไป ใครขวัญอ่อนอาจตกใจช็อคตายไปเลยก็ได้... ต้องระวังไว้ด้วย ..555  ไม่รู้ชาตินี้จะได้มีโอกาสชมหนัง 3 มิติแบบที่คิดไว้นี้หรือไม่.... เอวัง ก็ขอจบอาการเพ้อเจ้อเหล่านี้ไว้เพียงเท่านี้แหละครับ ...สวัสดี