ขอย้อนกรอกฟิล์มกลับไปเรื่อง"เครื่องฉายหนัง"ของอาจารย์แกหน่อย เพราะสั่งซื้อมาได้เครื่องหนึ่ง
จำบ่ได้ดอกว่ารุ่นใดตัวไหนแล้ว ที่สนใจสั่งซื้อก็เพราะว่าราคามันย่อมเยาว์กว่าราคาเครื่องฉายจากนอกที่ขายอยู่
ในห้างเซ็นทรัลกับร้านแถววังบูรพาเป็นเท่าๆตัว แล้วเกิดไปได้ฟิล์มหนังแปดมิลเป็นหนังการ์ตูนวอลท์เป็นของขวัญวันเกิด
ทั้งที่ไม่มีเครื่องฉาย เลยกระเสือกกระสนแสวงหาเจ้าตัวเครื่องฉายด้วยความอยากดูหนังม้วนนั้นให้ได้ แต่พออาจารย์แกส่งให้มา
ก็ต้องวุ่นวายกับอาไหล่นั่นนี่อยู่ระยะหนึ่งทีเดียวกว่าจะฉายดูกันได้ เกณฑ์เด็กเพื่อนบ้านมาดูกันเป็นมหกรรมหนังขึงผ้า
แต่ฉายได้แบบไม่มีเสียงเพราะเครื่องไม่มีระบบให้ต่อเสียงออก แถมฉายได้แค่หนเดียวตัวเฟืองที่คอยเดินหนานเตยฟิล์มก็สึกหัก
ไปจนไม่สามารถทำการเล่นเครื่องได้อีก เฟืองมันสู้คมหนานเคยฝรั่งไม่ได้ พอติดต่อขอสั่งซื้อกลับไปที่บริษัทจองอาจารย์แก
คราวนี้เงียบหายต๋อมไปเลย พร้อมๆกับโฆษณาและหนังสือของแกด้วย เห็นพวกร้านขายหนังกับเครื่องฉายจากนอก
นินทาว่าอาจารย์แกเอาเครื่องนอกมาก๊อปโดยจ้างพวกโรงหล่อพลาสติกหรือให้โรงเรียนฝึกอาชีพที่ไหนสักแห่งจัดการ
พอหมดหลักสูตรมันก็จบไปด้วย สั่งทำอะไหล่ไม่ได้เป็นรายการๆแล้ว เจ้าเครื่องฉายที่เป็นปัญหานี่น่าจะเก็บขึ้นหิ้งบูชานัก
แต่น่าเสียดายที่ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปอยู่หนใดแล้ว เพราะพอจากบ้านออกไปเรียนต่างถิ่นฐาน ข้าวของก็ถูกผู้ใหญ่จัดการไปตามระเบียบ
นี่ถ้ายังเก็บไว้ก็คงกลายเป็นวัตถุประวัติศาสตร์ที่มีราคาค่างวดขึ้นมาแล้ว....
